از باغ گیاه شناسی تا دور دنیا در یک روز | این بار، آخر هفته

برایم جالب است که کسی به خودش اجازه چیدن نمی دهد و از قانون های باغ که بگذریم، چقدر خوب است که این قدر گل به شاخه زیباست را خانواده ها قشنگ به بچه هایشان یاد داده اند.

تپه ماهور و گیاهان زینتی باغ صخره ای چشم مان را می گیرد.

در هر پله هم دو باغچه  دارد.

ولی از من می شنوید یه روز کافی تون نیست که بیاین و اینجا بگردید، آخه 145 هکتار که شوخی نیست.

باغچه ها را می شمارم به عدد 18 ختم می شود.

پس، پدر- دختری می رویم اروپا.

چهارطرف آبنما را نهرهای آب گرفته اند.

  باغ صخره ای دلبر می خواهیم برگردیم جنگل های هیرکانی که مادر زنگ می زند که ما آمده ایم باغ صخره ای، شما هم بیایید.

قدم زنان راه می رویم، مادر بزرگ در سکوت و با دقت نگاه می کند.

تعدادی از اعضای خانواده می خواهند هنوز ادامه دهند به جهانگردی در باغ، ولی مادربزرگ خسته شده و بچه ها گرسنه اند.

با هوراااای بلند، بچه ها و  خنده و رد و بدل شدن لبخند بین مامان و بابا، با بالاترین جمعیت، رای به رفتن می شود.

ماموری با خوش رویی بارکد بلیت هایمان را چک می کند، نقشه راهنما را دستمان می دهد و تاکید می کند که خوراکی و زیرانداز و وسایل پیک نیک ممنوع است.

ولی شما همین آپارتمان هم بهشت گل و گیاه کردید، هر طرفش می چرخیم پر از گل و گلدونه ، کلمه بهشت گل و گلدان را به خاطر دل مادرم می گویم، آخر چند گلدان کجا و حیاط و باغچه کجا! مادرم حق دارد دلش بگیرد، هزاری هم برود و برویم بازارگل، باز حالش خوش نمی شود.

یادش بخیر.

نقشه ای جدید برای آخر هفته! فکرهایم در رفت و آمد است یکدفعه بلند بلند فکر می کنم و می گویم: فهمیدم کجا بریم، بریم باغ گیاه شناسی، همه جور گل و گیاه هم  از همه جای دنیا داره،  تازه یکی از بزرگترین باغ های گیاه شناسی دنیاست.

من و پدر بهم لبخند می زنیم با اینکه دلمان نمی خواهد قسمت چین” و ژاپن و گیاهان دلبرش را گذری رد می کنیم تا به بقیه ی خانواده برسیم، ولی نمی شود خانواده را معطل گذاشت.

لبخند می زنم و می گویم: همین کنار گوشمون، نزدیک پارک چیتگر.

از خانمی خواهش می کنم از ما در کنار آبنمای بزرگ وسط میدان باغ، عکس بگیرد.

ولی خب، تا می تونید قدم بزنید و کیف کنید، اونم بدون ترافیک و اعصاب خوردگی و عوارض و خرج اضافه.

مادر و خواهر و برادرم به سمتم بر می گردند و پدر از اتاق سرک می کشد و با خنده می گوید: بابا جون، دوباره چه نقشه ای برامون کشیدی؟ کجا هست این باغی که  می گی؟ کی می خوای ما رو ببری؟ .

  مادر بسته آجیل را از کیفش در می آورد به همه تعارف می کند و کنار گوش من آرام می گوید: خیر ببینی مادر، چقدر دلم شمال می خواست و جنگل، ولی روم نمی شد چیزی بگم که یهو شرایط جور نباشه و بابات شرمنده بشه   پیشانی مادرم را می بوسم و این بار بابا و مامان را دو تایی گوشه ای ایستاده اند و خلوت کرده اند را سوژه عکاسی ام می کنم.

منبع: https://www.ghatreh.com/news/nn64810833/%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D8%A7%D8%BA-%DA%AF%DB%8C%D8%A7%D9%87-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%DB%8C%DA%A9-%D8%B1%D9%88%D8%B2

 خانمی که انگار بلده راهی است برای خودش، پیشنهاد می دهد از کدام درخت ها و به چه زاویه ای عکس بگیرم.

حالا همه آماده اند و خاله و مادربزرگ هم همراهمان شده اند.

مشاعره در انتهای جهانگردی خانوادگی ما در راه رسیدن به رستوران، خاله که سر ذوق آمده است می گوید، بیایین همین طور که راه می ریم، مشاعره کنیم، استقبال به سرعت اتفاق می افتد و از الا یا ایها الساقی جناب حافظ مشاعره مان شروع می شود.

باغ ایرانی و گلی که به شاخه زیباست ولی ما که بی خیال نمی شویم، می گویم بیاین بریم باغ ایرانی و قبل از هر جوابی شروع می کنم به پیدا کردن راه.

پدر- دختری و اروپاگردی  تشکر می کنم، خانواده هنوز مشغول شمال گرد ی اند و فقط بابا دل توی دلش نیست برای ادامه قدم زدن.

کمی بعد از سمت چپ در جاده، خانوادگی شروع به حرکت می کنیم، من مثل راهنماهای ماهر تورهای جهانگردی رو به پدر می کنم و می گویم: اول از همه می ریم هیمالیا که شما اینقدر دوستش دارید.

خواهر و برادرم که جانشان در می رود برای بالا و پایین پریدن و دویدن، در امتداد دریاچه می دوند و بازی می کنند مامان بزرگ روی نیکمت می نشیند به تماشا و خاله و من هم عکاس های مستقل از همه جا، شروع می کنیم کادر” بستن با موبایل هایمان و لحظات و مناظر را ثبت کردن .

تازه همین الان می رم بلیت ورودیشو آنلاین می خرم که تخفیف هم داشته باشه مامان بزرگ و خاله هم با اجازه تون خبر کنم، باورتون نمی شه چقدر قرار خوش بگذره .

پیش به سوی باغی همه جهانی صبح که می شود بابا ماشین را رو به راه” می کند، مامان می خواهد غذایی تو راهی درست کند، اما من برایش توضیح می دهم در باغ  فقط  حق داریم در حد یک خوراکی ساده با خودمان ببریم، زیرانداز هم نمی شود برد ولی عوضش جای جایش نیمکت دارد و چند جایی هم بوفه و البته رستوران.

باید آخرین حرف هر شعر اول حرف شعر بعدی باشد، شعر تکراری نباشد و مکث هم نداریم.

طراحی این باغ با وجود آب نماهای پلکانی در دو طرف و به صورت قرینه چشم نواز است .

بالاخره به هیمالیا می رسیم با تپه های سرسبز و چشم نواز که سه هکتاری از باغ را از آن خود کرده است، بچه ها شروع می کنند به عکس گرفتن و پدر با دقت نوشته های روی تابلو را می خواند، جمع کردن بخشی از پوشش گیاهی هیمالیا در ایران برایش هیجان انگیز است.